Kitaplarım
Kitap satın al / Buch kaufen:
Kernhausen’da Diny Donnerstein İlkokulu’nun adı, dünyaca ünlü Diny kitaplarının sömürgeci-ırkçı çağrışımları yüzünden değiştirilecektir. Mezunlar, zaman üstü olduğunu düşündükleri Diny Donnerstein’ları için savaşmak üzere 75. yıl sınıf buluşmasına giderler. Ancak genç bir öğretmen ve öğrencileri “gerçek bir kahraman” için kampanya yürütmektedir: Yeter Güneş. Güneş genç bir kızken girdiği Mamak İşkence Cezaevi’nde tutuklu arkadaşlarına ördüğü kazaklara ilmeklerle askeri rejime karşı şifreli mesajlar işler.
“Mesleğimiz devrimdi. Ancak şimdi burada, sürgünde gülebiliyoruz bunlara. Soğuğa rağmen birdenbire terlemeye başlayınca. Bir kapı hızla çarptığında altımıza kaçırınca. Acıları şaka konusu yapınca. Önümüzdeki yemekle konuşmaya başlayınca. Bir de kendimizle. Günaydın Yeter. Sizin okuldaki çocuklar, Yeter bir şey yapmış olmalı, sebepsiz yere bu kadar uzun süre cezaevinde kalmaz insan, diye düşünecekler. Haklılar da. Bazen durup dururken bir köpekten özür diliyorum.”
Gerçek hayattan alıntı ve kurmaca hatıralarından oluşan romanda, aktivizm ve demans, çocuk oyunları ve şiirsel bir dil edebi kahramanları sömürgeci tahtlarından indiriyor.
Bill okulun adından bahsetmiyor, büyük salondakilerin taleplerinden de; ne kendini ne okul idaresini savunuyor. Bil anlatıyor. Örgü kazağın ilmeklerini. Şaşıran köpekleri. Limon suyunu. Okul tuvaletlerindeki tadilat planlarından bahsediyor. Bayrak boyamaktan. Türkçe öğrenmekten. Cumartesi Anneleri’nden ve cumartesi çocuklarından. Ve kendinden: Bil Billy Billie ve daha fazlası.
Lilly Axster Viyana’da yaşıyor. Romanları, oyunları ve resimli kitaplarıyla (illüstrasyon: Christine Aebi) çok sayıda ödül aldı. Son olarak Zaglossus Verlag’tan “Biraz Senin Gibi/A Little Like You” (Christine Aebi, Henrie Hennis, Jaray Fofana ile birlikte), “Bu Şehir Hiç Uyanmadı” ve “Atalanta Koşucusu” yayımlandı.
“İlelebet değil kısa bir süreliğine gidiyormuş gibi hazırlandım. Evin anahtarlarını hâlâ saklıyorum. Ankara. Çok yakında geri döneceğim, diye düşünüyordum. O gün bugündür anahtarımı saklıyorum. O günlerden söz edince Almanca bedenimi terk ediyor.”
Lesung in Wien, November 2021 / Okuma Viyana’da Kasım 2021
“Wir haben Angst, von unseren Kindern verurteilt zu werden. Und dass sie uns nicht glauben. ‘Mama, das kann nicht sein. War das echter Strom? Wieso hast du nicht ausgesagt? Du hättest lügen können, dann wärst du bald frei gewesen.’ Meine Kinder sprechen fließend Deutsch, aber meines löst sich auf, wenn ich über diese Sachen spreche. Wir haben viele Unsere verloren. Meine Gedanken gehen spazieren. Ich weiß nicht, wohin. Ich lache viel. Und drunter weine ich. Yeter Güneș. Genug Sonne. So heißt mein Name wörtlich übersetzt. Sie scheint nicht mehr in der Türkei. Meine Sonne.”
“Çocuklar ölüm hücrelerini ölçmek zorunda kalmamalı.”
aus: Der Pullover trägt mich nicht mehr / Yünden Bir Bellek
Kitabın Viyana da sunumu
